اينها سوالات رايج بيماراني است که با حقيقت عدم کارايي و تخريب زانوهايشان مواجه شده اند. هنگامي که جراح ارتوپد براي بيماران توضيح مي دهد که آتروز زانو دارند و بهترين راه براي درمان اين بيماري جراحي تعويض مفصل زانو است، اولين عکس العملي که بيماران معمولا نشان مي دهند نااميدي است.

بسياري از مواقع بيماران مي دانند که احتمال جراحي براي آنها وجود دارد و در مورد جراحي هم اطلاعاتي به آنها داده مي شود، اما همچنان اميد دارند که اشتباهي شده باشد يا اينکه درمان سرپايي براي آنها تجويز شود. برخي ديگر شوکه مي شوند يا از اتفاق ناشناخته اي که در پيش رو دارند مي ترسند.

بيماران جزو هر يک از گروه هاي گفته شده در بالا که باشند، وقتي اولين بار مي فهمند که بايد جراحي آرتروپلاستي يا تعويض مفصل زانو انجام دهند، معمولا سعي مي کنند که اين جراحي را به عقب بيندازند.

جراحي زانو مسئله پيش پا افتاده اي نيست. ممکن است آمادگي شرايط جسمي و روحي براي جراحي براي برخي بار سنگيني باشد.

پس زمان مناسب براي جراحي تعويض مفصل زانو چه وقتي است؟ چقدر مي توان آن را به تعويق انداخت؟ متاسفانه هيچ پاسخ قطعي و دقيقي وجود ندارد.

هنگامي که بيمار شروع به درد کشيدن مي کند، معمولا از داروهاي معمولي و بدون نياز به نسخه براي کاهش درد استفاده مي نمايد. بعد درد ادامه پيدا مي کند و بدتر مي شود. در نهايت آنقدر درد غيرقابل تحمل مي شود که اجازه نمي دهد که بيمار در اتاق راه برود، يا کارهاي روزمره اش مانند خريد روزانه يا حتي دستشويي رفتن را انجام دهد.

بالاخره بيمار تصميم مي گيرد که براي ويزيت نزد دکتر متخصص برود. در اين زمان است که بيمار مطلع مي شود که غضروف زانوها از بين رفته است. استخوان ها بر روي يکديگر ساييده شده و آرتروز زانو با گذشت زمان فقط بدتر و بدتر مي شود.

نگران بودن در مورد اين روند طبيعي است. بيماران وقتي اين اطلاعات را مي گيرند احساسات متفاوتي را بروز مي دهند از وحشت زدگي تا پذيرش تقدير و تصميم به انجام اين عمل و گذراندن اين دوره.